naginał prawo do swoich potrzeb, grał według własnych, błędnych reguł, ale nigdy nie spodziewała się czegoś takiego:

z toba porozmawiac.
Pam istniała, była jej przyjaciółka, wiec w tym wielkim
że ukrywał własne dziecko, że wyparł się własnej krwi i jeszcze przyczynił się do śmierci własnej żony, a
51
wyglada najlepiej, ale zobaczysz, kiedy sie obudzi i wyjma jej
zatrzymała się pod warsztatem ślusarskim i czekała, aż mężczyzna z własnoręcznie zawijanym papierosem w
góre, do Nicka.
straszny wypadek, to cud. jestem pewny, ¿e sam Bóg
Powoli, jakby wiazało sie to z nadludzkim wysiłkiem,
reklamowała. Gdyby to zależało od Shelby, niesnaski między jej ojcem a siostrą mogłyby się zakończyć, ale jak na
166
drzwi pokoju Aleksa. Nacisneła klamke i stwierdziła, ¿e nie
pragnełam... ciebie?
Potarła ramiona, jakby zrobiło jej się zimno, chociaż nadal było bardzo gorąco. - Potem - wyszeptała,

Wade. To był klucz do wszystkiego.
- Długo była w szpitalu?
edukacyjnych, to masz prawo do wydłużonego o 30 minut czasu trwania etapu pisemnego
niemowlę:
- I jabłka śliczne robią - ponuro potaknął Rolar*.
- Jeszcze niewiele mogę.
Gdy tylko mijałyśmy środek rzeki, przezroczysta ścieżka wypięła się w trzy garby i równa powierzchnia przekształciła się w strome schodki. Smółka, nie utrzymawszy się, usiadła na tylne nogi, i z piskiem potoczyłyśmy się w dół, jak na sankach z lodowej górki. Za plecami coś wyło, sapało i chlapało, Rolar i Orsana walecznie (to znaczy obnażywszy miecze i nie obracając się plecami do rzeki) rozbiegli się w różne strony, a wilk, nastroszywszy się i wyszczerzywszy kły, przypadł do ziemi. Gdybyśmy posiadały oczy z tyłu głowy, razem z kobyłką piszczałabym jeszcze głośniej: Kraken, który wynurzył się z głębi spróbował chapsnąć nas zębami, lecz niewiele chybił i w paszczę wpadła mu ścieżka. Unoszący się na powierzchni smok nabrał nie¬małą prędkość i wyskoczył z wody na jedną trzecią srebrzysto – zielonego ciała, odciągnąwszy ścieżkę, jak strzała łuku. Co zdarzyło się dalej, nietrudno się domyślić - ja i koń koziołkując wylecieliśmy na brzeg, a nadzwyczaj energicznego krakena z podwójną prędkością pociągnęło w dół, następnie znów szarpnęło wzwyż i znowu w dół, jak wiszący na strunie spinacz. Po piątym lub szóstym drganiu “struna” uspokoiła się, smok rozwarł zęby i powoli zatonął, zamykając wyłupiaste oczy wiszące mu na nosie i bezwiednie płynąc, kołysząc się całym ciałem.
nic takiego nie nastąpiło.
małą. Zamierza wynająć prywatnego detektywa.
Właściwie popłakuje.
- Nie - uciął Tony. - Nie będzie żadnych przerw ani
tak szybko, że Carrie ledwie mogła za nim
nigdy z niej nie skorzystała.
- Nie byłem pewien, ile o tym wiesz.
Spróbowałam kiwnąć i zasyczałam od bólu.